Ta strona korzysta z plików cookie (ciasteczek) w celu personalizowania treści dla odbiorców. Każdy użytkownik może wyłączyć zapisywanie plików cookie w ustawieniach przeglądarki internetowej, co spowoduje, że nie będą gromadzone żadne informacje.

Pozycji: 0 0,00 zł

Koszyk jest pusty

Ilość:

Suma: 0,00

Dobór odpowiedniej wentylacji

Ptaki produkują parę wodną i dwutlenek węgla w procesie oddychania oraz amoniak i inne szkodliwe substancje wraz z odchodami. Zwierzęta są również źródłem ciepła. Wszystkie te czynników nadmiarze wpływają na pogorszenie klimatu i w związku z tym należy je usunąć z budynku.

Na podstawie ilości szkodliwych gazów i wilgoci, które produkują zwierzęta, została określona wentylacja minimalna, która w przypadku ptaków wynosi około 0,8 m3 /kg/h (w przypadku młodych ptaków, ze względu na zwiększony metabolizm 1,2 m3/kg/h). Oznacza to, że aby zapewnić ptakom optymalne warunki klimatyczne musimy na każdy kilogram masy ich ciała wymienić minimum 0,8 m3 powietrza w ciągu godziny. Na przykład 20 000 ptaków w wadze 1,2 kg potrzebuje 1,2 kg x 20 000 x 0,8 m3/kg/h = 19 200 m3 powietrza na godzinę.

Drugim ważnym parametrem jest wentylacja maksymalna. Określa wymianę powietrza podczas upałów i gwarantuje usuwanie nadmiaru ciepła z budynku na optymalnym poziomie. W przypadku ptaków w polskim klimacie wynosi ona około 5 m3/kg/h. Wentylacja maksymalna jest parametrem, którym należy się posłużyć do wyliczenia ilości wentylatorów w budynku. Na przykład 20 000 ptaków w wadze maksymalnej 2,5 kg potrzebuje 2,5 kg x 20 000 x 5 m3/kg/h = 250 000 m3 powietrza na godzinę, co oznacza, że taka powinna być łączna wydajność wszystkich wentylatorów.

System wentylacji w budynku inwentarskim ma jeszcze jedno bardzo ważne zadanie – obniżenie temperatury odczuwalnej przez zwierzęta w okresie wysokich temperatur. Temperatura odczuwalna ma ścisły związek z prędkością powietrza.

Konsekwencje źle dobranej wentylacji

Prawidłowa wentylacja zmniejsza ryzyko rozwoju chorób wśród drobiu, związanych m.in. z wysokim stężeniem amoniaku, dwutlenku węgla oraz siarkowodoru w powietrzu, które są głównymi składnikami odchodów ptactwa.

Zwiększone stężenie CO2 może powodować demineralizację kości oraz podrażnienia skóry i błon śluzowych drobiu. Amoniak przy stężeniu 13 ppm w powietrzu może wywoływać podobne symptomy, jest także szkodliwy dla układu oddechowego i nerwowego.

Prawdziwą trucizną jest zaś siarkowodór, który po przekroczeniu 10 ppm może paraliżować odśrodkowy układ nerwowy. Dlatego zarówno dla zdrowia, jak i wysokiej nieśności bardzo ważne jest zapewnienie odpowiedniej wentylacji.

Nie mniej istotne jest utrzymywanie prawidłowej wilgotności względnej – nieco wyższej niż dla pomieszczeń, w których przebywają stale ludzie, a mianowicie 55–75%.

W fermach drobiu zyski wilgoci mogą być wysokie ze względu na dużą liczbę ptaków i związaną z tym ilość odchodów zwiększających stężenie pary wodnej. Dlatego konieczna jest wentylacja, która pozwoli odprowadzić nadmiar wilgoci powodującej gnicie ściółki i rozwój drobnoustrojów wywołujących choroby, które bardzo szybko się rozwijają i doprowadzają do padnięcia kurcząt.

Witryna stworzona na platformie